Avrupa'da 1815-1830 yılları arasında görülen siyasî, sosyal, ekonomik ve kültürel gelişmeler 1830 ihtillaleri ile daha da güçlenmiş ve 1848'ler de kıtada yeni ve değişik bir ortam yaratmıştır.
Bu ise 1815 Viyana kongresi ile kurulmuş olan statükocu düzen ile çatışmaya başlamıştır. Bunun sonucunda da bütün Avrupa'yı etkileyecek olan 1848 İhtilalleri patlak vermiştir.
Bu ihtilallerde, liberalizm yanında güçlü bir akım olarak nasyonalizm ve sosyalizm de yer almıştır. Bu akımların etkisiyle 1848 yıllarına doğru, Avrupa' da toplumlar arasında kaynaşmalar meydana gelirken, devletler arasında ki ilişkilerde değişmeler olmuştur. Mutlakiyetçi, özellikle doğu bloku devletleri bir birlerine daha çok yaklaşarak, liberal devletler karşısında güçlenme çabası içerisine girmişlerdir.
Batı Bloku'na bağlı Fransa' da Doğu Bloku'na kaymaya başlamıştır. Bunda Mısır vâlisi Mehmet Ali Paşa'nın isyanı sırasında (1832-1840) Fransa'nın bir âsi paşaya dayanarak, İngiltere'ye karşı Doğu Akdeniz egemenliğini sağlamak istemesi de rol oynamıştır. Bu ise Batı Bloku'nu parçalamıştır. İşte bu gelişmeler içerisinde 1848 ihtilali patlak vermiş ve yine ilk defa Fransa'da başlamıştır.
Aslında 1848 ihtilallerinin başlangıcı ; 1830 ihtilali sonucunda Fransa'da daha liberal bir anayasaya dayalı meşruti krallıklar kurulmuş ve liberal düşüncelerinden dolayı da Louis Philippe tahta çıkarılmıştır. Ancak yeni kraldan her sınıf memnun değildi. 1848 ihtillalerinde önemli rol oynayan Cumhuriyetçiler ve Bonapartçılar krala düşman idi. Kral iktidarını özellikle zengin burjuvaziye dayandırdı ve onlarla yakın ilişkiler kurarken, burjuvaziyi egemen sınıf yapan ekonomik yapı değişikliği, bir işçi sınıfı ortaya çıkarmıştı. Bu sınıfın ise çözümlenmesini istediği bir çok sorun vardı ve kral bunları çözümleyeceği yerde, şiddet hareketlerine başvurdu. Fransada siyasî rejim sertleşmeye başladı ve bunun sonucunda özgürlüklerin kısıtlanması ile liberallerin tepkisine ve liberaller ile sosyalistlerin birleşmesine yol açtı.
Louis Philippe ve rejiminin meydana getirdiği hoşnutsuzluk ortamı içerisinde hükümetin 22 Şubat 1848'de muhalifler tarafından yapılacak olan toplantıyı yasaklaması, olayların başlamasına ve ihtilalin patlamasına yol açtı.
1848 İhtilalleri ile en çok başarıya ulaşan akım liberalizm olmuştur. Avrupa'da bir çok hükümdar tarafından tahtından uzaklaştırılmış veya liberal bir yönetimi kabul etmek zorunda kalmıştır. Daha geniş anlamı ile tanımlarsak; mutlakiyetler ya sona ermiş ya iyice yumuşamıştır. Buna karşılık bağımsızlık ve ulusal birlik hareketleri başarısızlığa uğramıştır. Bunun sonucu olarak da Avrupa siyasî haritasında ve güçler dengesinde önemli bir değişiklik olmamıştır. Bunlarla beraber, 1848 İhtilalleri sonucunda toplumlarda o günlere kadar görülmeyen veya ağırlığını duyuramayan akımlar daha belirgin hale gelmiş ve daha sonra ki olayların doğmasına yol açacak gelişmeler göstermiştir.
Carbonari Örgütü'nün İtalyan Birliği' ne Giden Süreçte ki Rolü
1848 yılında Fransa'nın Cumhurbaşkanı, 1852 de imparatoru olan III. Napolyon, gençliğinde uzun süre İtalya'da bulunmuştur. Bu arada Carbonari örgütüne girmiş, hatta 1831' de papaya karşı yapılan ayaklanmaya bizzat katılmıştı. Bu bakımdan İtalyanların birliklerini kurmak istemeleri sorunun yabancısı değildi. III. Napolyon tahta çıktıktan sonra Fransa'nın dış politikasında bağımsızlığın ve katolikliğin liderliği üstlenmeyi esas almış, Avrupa' nın politik haritasının uluslar esasına göre yeniden çizilmesini istemeye ve bu amaca yönelik çalışmalara başlamıştır.
III. Napolyon'un İltalyan milli birliği ile ilgilenmesinin bir takım duygusal ve kişisel sebepleri de vardır. Napolyon' un kendisi de İtalyan bir aileden geliyordu ve gençliğinin büyük bir bölümünü de İtalya' da geçirmiştir. İtalyan davasını daha o zamandan benimsemiştir. Gençliğinde milliyetçi bir kuruluş olan Carbonari örgütüne de bu yüzden girmiş ve 1831'de Papa ya yapılan bir ayaklanmaya katılmıştır. Hâsılı, kalbi İtalya' ya karşı sempati duyguları ile dolu idi. III. Napolyon' un etrafında bulunan bütün Napolyon ailesi mensupları da, İtalyan birliğine taraftar olup kendisini devamlı teşvik ediyorlardı. III. Napolyon Carbonari örgütüne girmiş ve 1831' de İtalya'da ki ayaklanmalara katılmıştı.
Daha sonra ise, Louis Philippe' i düşürmek için 1836' da bir komploya girişmiş, bu teşebbüsü başarılı olamayınca da tutuklanmıştır. Ancak Fransız hükümeti kendisini çıkartmakla yetinmiştir. 1840' da tekrar Fransa' ya girerken yakalanmış ve bu sefer müebbet hapse mahkum edilmiştir. Fakat 1846' da hapisten firar etmeyi başarmış ve 1848 İhtilali üzerine tekrar Fransa' ya döndü. Yapılan seçimlerle, dört seçim çevresinden birden millet vekili seçildi. Çünkü Fransız halkı Napolyon'u unutmamıştı. Napolyon'un Carbonari örgütüne girmesi ve bura da papaya yapılan ayaklanmaya katılması ve diğer faaliyetleri Napolyon ailesi mensupları tarafından destek gördüyse de pek çok kimse onun bu İtalya macerası aleyhine idi. Aslen İspanyol olan imparatoriçe, Dışışleri Bakanı Walewski, meclis ile senatonun çoğu da böyle idi. Fakat bunlar imparatorun İtalya macerasına girmesini önleyemediler. Hele de kendisine girişilen bu bombalı suikast onu harekete geçirmek için kâfi geldi.
İtalyan milliyetçileri 1848- 1849 tecrübelerinden sonra şunu görmüşlerdi; İtalyan birliği bir büyük devletin yardımı olmadan gerçekleşmeyecekti. Ve dokuz yıl sonra Paris' te patlayan bombalar, bu milliyetçilere istediği yardımı sağladı.
İtalyan Birliği' nin Kuruluşunda Fransa ve Avusturya' nın Mücadelesi:
Loading :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder